Άρθρωση είναι η θέση που συνδέονται τα οστά και εκτελούν τις κινήσεις του σώματος. Καθένα από τα οστά της άρθρωσης, στην επιφάνεια συνάντησής τους καλύπτεται από ένα εξαιρετικά λείο στρώμα που καλείται αρθρικός χόνδρος. Ο αρθρικός χόνδρος λιπαίνεται από ένα υγρό που ομοιάζει με λάδι, το αρθρικό υγρό ώστε να διευκολύνεται ακόμη περισσότερο η κίνηση μεταξύ των οστών. Το αρθρικό υγρό παράγεται από ένα εσωτερικό κάλυμμα της άρθρωσης τον αρθρικό υμένα.
Ο όρος αρθρίτιδα περιγράφει την φλεγμονώδη αντίδραση μίας άρθρωσης που οδηγεί σε καταστροφή της αρχιτεκτονικής της. Οι πιο συχνές μορφές αρθρίτιδας είναι η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδή αρθρίτιδα ωστόσο υπάρχουν πάνω από 100 μορφές αρθρίτιδας διαφορετικής αιτιολογίας. Η οστεοαρθρίτιδα είναι η συχνότερη και εμφανίζεται σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας (εκφυλιστική). Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια χρόνια πολυσυστηματική νόσος που μπορεί να επηρεάσει πολλά όργανα του οργανισμού. Στις αρθρώσεις προκαλεί φλεγμονώδη αντίδραση και οίδημα του αρθρικού υμένα, γεγονός που προκαλεί πόνο και δυσκαμψία της άρθρωσης. Στα αρχικά στάδια της νόσου προσβάλλονται οι μικρές αρθρώσεις των χεριών αμφοτερόπλευρα. Σε περιπτώσεις καταγμάτων που επεκτείνονται στην αρθρική επιφάνεια των οστών (ενδαρθρικά) είναι συχνή η ανάπτυξη αρθρίτιδας λόγω πλημμελούς ανάταξης τους. Σε αυτή την περίπτωση καλείται μετατραυματική αρθρίτιδα.
Ο πόνος είναι από τα πρώιμα συμπτώματα της αρθρίτιδας των χεριών. Εμφανίζεται συνήθως μετά από έντονη καταπόνηση των χεριών. Ο πρωινός πόνος και η δυσκαμψία είναι χαρακτηριστικά. Όταν επέλθει αποκόλληση τμημάτων του χόνδρου ο πόνος εμφανίζεται συχνότερα και σε προχωρημένα στάδια της νόσου ξυπνά τον άρρωστο την νύκτα. Η εμφάνιση του πόνου επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες καθώς η υγρασία εντείνει την εμφάνισή του. Όταν η πάσχουσα άρθρωση δέχεται μεγαλύτερη καταπόνηση από αυτή που μπορεί να αντέξει εμφανίζει οίδημα (πρήξιμο) ώστε να εμποδίσει περαιτέρω χρησιμοποίησή της. Η αύξηση της θερμοκρασίας εμφανίζεται συχνά ως αντίδραση του οργανισμού στην φλεγμονώδη αντίδραση.
Ένα άλλο συχνό σύμπτωμα σε προχωρημένα στάδια της νόσου είναι ένα αίσθημα κριγμού που οφείλεται στα αποπίπτοντα τεμάχια του αρθρικού χόνδρου. Η άρθρωση εμφανίζεται υπερτροφική, δηλαδή μεγαλύτερη από το φυσιολογικό λόγω του οιδήματος, των οστικών αλλοιώσεων και των χόνδρινων βλαβών. Το ιστορικό και η κλινική εξέταση είναι θεμελιώδη για την διάγνωση, η οποία επιβεβαιώνεται με τον απλό ακτινολογικό έλεγχο όπου απεικονίζεται η διαταραχή της αρχιτεκτονικής των αρθρώσεων. Διάφορα μέτρα μπορεί να ληφθούν για την αρθρίτιδα της άκρας χείρας όπως φαρμακευτική αγωγή, παγοθεραπεία, ακινητοποίηση με νάρθηκα, ενδαρθρικές εγχύσεις και χειρουργική θεραπεία. Η επιλογή της μεθόδου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως ο βαθμός καταστροφής της άρθρωσης, ο αριθμός των προσβεβλημένων αρθρώσεων, εάν πρόκειται για το κυρίαρχο άκρο, η ηλικία, τα συνοδά προβλήματα υγείας, το επίπεδο δραστηριότητας του ασθενούς και η δυνατότητα συμμόρφωσης του στην προτεινόμενη θεραπεία. Η φαρμακευτική αγωγή είναι συμπτωματική και περιλαμβάνει την χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονοδών φαρμάκων που μειώνουν την ένταση του πόνου και το οίδημα. Δεν είναι ωστόσο δυνατό να διορθώσουν την καταστροφή του χόνδρου. Η παγοθεραπεία βοηθά στην υποχώρηση του οιδήματος. Ο πάγος εναποτίθεται πάνω από την άρθρωση για 10 λεπτά, 5 φορές την ημέρα πάντα τυλιγμένος σε ύφασμα για να αποφευχθεί η πρόκληση εγκαύματος. Αν αποτύχει η χορήγηση αντιφλεγμονωδών μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την ενδαρθρική έγχυση κορτιζόνης σε συνδυασμό με ένα μακράς διάρκειας αναισθητικό. Η ενεσοθεραπεία μπορεί να επαναληφθεί για λίγες φορές λόγω των παρενεργειών της όπως η λέπτυνση του δέρματος και η εξασθένιση των τενόντων και των συνδέσμων της άρθρωσης.
Στο Arthro-Athens έχει αναπτυχθεί, σε συνεργασία με κέντρο του εξωτερικού η προηγμένη ενεσοθεραπεία “Irakine” η οποία αποδεικνύεται εξαιρετικά αποτελεσματική σε σχέση με τα αντίστοιχα αιμοπεταλιακά παράγωγα έναντι της φλεγμονής (PRP).
Η ακινητοποίηση με νάρθηκα βοηθά την προσβεβλημένη άρθρωση να ξεκουραστεί και να προφυλαχθεί από περαιτέρω επιβάρυνση. Ο νάρθηκας πρέπει να είναι μικρός ώστε να επιτρέπει την λειτουργική χρήση του χεριού και η περίοδος ακινητοποίησης είναι κατά το δυνατό μικρότερη ώστε να αποφευχθεί δυσκαμψία της άρθρωσης και μυϊκή ατροφία.
Επί αποτυχίας των παραπάνω συντηρητικών μεθόδων απαιτείται χειρουργική αποκατάσταση. Σε περιπτώσεις με πλήρη καταστροφή της άρθρωσης γίνεται αρθρόδεση ή αρθροπλαστική. Η αρθρόδεση προσφέρει πλήρη ανακούφιση από τον πόνο αλλά καταργείται η κίνηση της άρθρωσης. Η αρθροπλαστική ( αντικατάσταση της άρθρωσης με μεταλλικά εμφυτεύματα που προσομοιάζουν σε σχήμα με την φυσιολογική άρθρωση) συμβάλλει στην εξάλειψη του πόνου με πλήρη λειτουργικότητα της άρθρωσης. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται ανάλογα υλικά με εκείνα των αρθροπλαστικών του γόνατος και του ισχίου με στόχο την καλύτερη λειτουργία και την μακροβιότητα της άρθρωσης. Ανεξάρτητα με την χειρουργική μέθοδο που θα ακολουθήσουμε απαιτείται μετεγχειρητικά πρόγραμμα φυσικοθεραπείας για την πλήρη αποκατάσταση της λειτουργικότητας του χεριού. Η επιστροφή απαιτητικές δραστηριότητες απαιτεί 3-6 μήνες.
