Πριν από λίγο καιρό παρουσιάστηκε σε ένα διεθνούς εμβέλειας και κύρους περιοδικό ορθοπαιδικής ένα άρθρο με το ερώτημα: “ήρθε το τέλος της εποχής των ολικών αρθροπλαστικών ισχίου στις οποίες χρησιμοποιούμε τσιμέντο;”
Η αλήθεια είναι ότι σήμερα σε αυτές τις επεμβάσεις σχεδόν ποτέ δε βάζουμε τσιμέντο, αλλά πάντα θα υπάρχουν περιπτώσεις που το μαγευτικό αυτό υλικό που πλάσαρε ο Sir John Charnley μαζί με την ιδιοφυώς σχεδιασμένη Ολική αρθροπλαστική του το 1960, θα αποτελεί πάντοτε τη μοναδική λύση σε δυσεπίλυτα προβλήματα αρθροπλαστικής ισχίου.
Προς επίρρωση του ανωτέρω ισχυρισμού, ανακαλέσαμε στη μνήμη ένα περιστατικό που χειρουργήσαμε πριν από 13 χρόνια. Πρόκειται για μία κυρία που προσήλθε σε ηλικία 42 ετών με αυτήν την βαρύτατη παραμόρφωση (αρθρίτιδα) στο δεξιό της ισχίο (εικόνες Νο1 & Νο2). Είχε πλέον κλειδωμένο το ισχίο στις 45º κάμψης, βάδιζε με πατερίτσες το τελευταίο εκείνο εξάμηνο, είχε πολύ μεγάλη οστεοπόρωση στο μηριαίο και στην κοτύλη λόγω μη βάδισης, και πάρα πολύ μεγάλο και μόνιμο πόνο στο ισχίο της. Επιπρόσθετα το πόδι της ήταν κοντύτερο κατά 3 ολόκληρα εκατοστά. Η κοπέλα αυτή είχε γεννηθεί με συγγενές εξάρθρημα του ισχίου αυτού και είχε υποστεί 2 φορές επέμβαση (σε παιδική ηλικία) για να αντιμετωπίσει το πρόβλημά της. Στην τελευταία από τις επεμβάσεις αυτές, μία βίδα η οποία διέτρεχε τον αυλό του μηριαίου είχε υποστεί θραύση και είχε παραμείνει εσωτερικά στο μηριαίο οστό.
Στο σχεδιασμό μας έπειτα από την αξονική τομογραφία, είχαμε σαν στόχο να παρακάμψουμε τη σπασμένη βίδα χρησιμοποιώντας μικρότερο σε μέγεθος μηριαίο πρόθεμα εντός του αυλού. Τα προθέματα χωρίς τσιμέντο εφαρμόζουν επακριβώς επί των εσωτερικών φλοιωδών τοιχωμάτων του αυλού και έτσι καταλαμβάνουν όλο τον χώρο του εσωτερικού του οστού. Το πρόθεμα τσιμέντου είναι πιο μικρό σε διαστάσεις για να μπορεί να παρεμβληθεί και το τσιμέντο που γεμίζει τα κενά εντός του αυλού.
Στην προσπάθειά μας να σταθεροποιήσουμε το πρόθεμα της κοτύλης χωρίς τσιμέντο, το υλικό δεν μπορούσε να αγκιστρώσει σε τόσο οστεοπορωτικό έδαφος. Σημειούται επίσης, ότι λόγω των προηγούμενων οστεοτομιών η πραγματική οστέινη κοτύλη είχε λανθασμένο προσανατολισμό στο χώρο, είχε απωλέσει τα σημεία στήριξης ενός προθέματος και είχε προσλάβει μια ωοειδή μορφή. Η χρήση του ακρυλικού τσιμέντου σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν, ήταν επίσης μονόδρομος.
Έτσι, παρά το πολύ νεαρό της ηλικίας της ασθενούς, τοποθετήσαμε ακρυλικό τσιμέντο τόσο στην κοτύλη, όσο και στο μηριαίο. Οι μετεγχειρητικές ακτινογραφίες φαίνονται στις εικόνες Νο3 & Νο4. Το μήκος του κάτω άκρου αποκαταστάθηκε, το ισχιακό νεύρο βγήκε ανεπηρέαστο από την επιμήκυνση και η ασθενής την επόμενη ημέρα εξήλθε του νοσοκομείου.
Η ίδια η ασθενής περπάτησε με πατερίτσες προφυλάσσοντας τη φόρτιση για 1 μήνα, είχε ανυψωτικό τουαλέτας για 2 μήνες και οδήγησε αυτοκίνητο έπειτα από 8 εβδομάδες.
Πριν λίγους μήνες μας έφερε πρόσφατες ακτινογραφίες εικόνες Νο5 & Νο6, όπου όλα παραμένουν αψεγάδιαστα. Από την στιγμή της επέμβασης και μετά, δηλώνει πως ποτέ δεν ένιωσε έστω και τον παραμικρό πόνο σε αυτό το ισχίο. Έπαψε να κουτσαίνει, βαδίζει χωρίς να φαίνεται ότι έχει περάσει περιπέτεια στο ισχίο της, αθλείται συστηματικά, κάνει επίσης και χορό και απολαμβάνει όσα στερήθηκε μέχρι την ηλικία των 42 ετών. Το πιο συγκινητικό στην ιστορία της, είναι ότι η μητέρα της, όταν μας επισκέφθηκε για δικό της θέμα έξι μήνες μετά την επέμβαση της κόρης της, δήλωσε συγκινημένη ότι ποτέ δεν περίμενε πιά ότι θα έβλεπε μία ημέρα το κορίτσι της να περπατάει και να κινείται κανονικά”.
Στο Arthro-Athens η χαρά μας για αυτού του είδους τα επιτεύγματα μας ανατροφοδοτεί με δύναμη να συνεχίσουμε με την ίδια αφοσίωση. Τα επιτεύγματα αυτά αντέχουν στον χρόνο αλλάζοντας για πάντα τη ζωή των ασθενών μας πάντα προς το καλύτερο.
