Πρόκειται για μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από λέπτυνση και ρίκνωση του ιστού που βρίσκεται κάτω από την παλάμη και τα δάκτυλα με αποτέλεσμα την κάμψη των δακτύλων και τη διαταραχή της λειτουργικότητας του χεριού.
Η αιτιολογία είναι άγνωστη ωστόσο διάφοροι παράγοντες σχετίζονται με την εμφάνιση του συνδρόμου όπως : α) γεωγραφικοί, εμφανίζεται συχνότερα σε κατοίκους της Βόρειας Ευρώπης και της Σκανδιναβίας, β) κληρονομικοί, εμφανίζεται σε άτομα της ίδιας οικογένειας, γ) η κατανάλωση αλκοόλ, δ) ο σακχαρώδης διαβήτης.
Στα αρχικά στάδια ο ασθενής εμφανίζει μαλακούς όζους στην περιοχή της παλάμης. Με την πάροδο του χρόνου οι όζοι μπορεί να σκληρύνουν και να δημιουργηθούν ταινίες ιστού κάτω από το δέρμα. Οι ταινίες αυτές προκαλούν κάμψη σε ένα ή περισσότερα δάκτυλα με αποτέλεσμα να καθίσταται δύσκολο για τον άρρωστο να κρατήσει ένα μεγάλο αντικείμενο ή να βάλει το χέρι στην τσέπη του.
Η διάγνωση θα στηριχθεί στην κλινική εικόνα. Ψηλαφάται η άκρα χείρα και αναζητούνται οζίδια ή σκληρίες στην παλάμη και τα δάκτυλα. Το εύρος κίνησης των δακτύλων εξετάζεται και καταγράφεται για σύγκριση με μελλοντική εξέταση. Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να σταματήσουμε ή να θεραπεύσουμε το σύνδρομο. Εντούτοις δεν είναι επικίνδυνο για τον άρρωστο. Συνήθως εξελίσσεται αργά και μπορεί να μην δημιουργεί προβλήματα για χρόνια. Για την επιβράδυνση του φαινομένου μπορεί να χρησιμοποιηθούν ενέσεις κορτικοστεροειδούς στην περιοχή λόγω της ισχυρής αντιφλεγμονώδους δράσης τους. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται τοπικές εγχύσεις με ένζυμα που έχουν ως στόχο την λύση των ταινιών χωρίς χειρουργική επέμβαση. Η έγχυση γίνεται στο ιατρείο και τα πρώιμα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά αλλά δεν υπάρχουν δημοσιεύσεις για μακροχρόνιες μελέτες.
Η χειρουργική θεραπεία συστήνεται σε περιπτώσεις που εμφανίζουν κλινική επιδείνωση και σε περιπτώσεις που η λειτουργικότητα του χεριού είναι οριακή. Κατά τη διάρκεια αυτής, διαμέσου τομών του δέρματος γίνεται αφαίρεση των ισχυρών ταινιών και απελευθερώνεται η κίνηση των δακτύλων. Είναι πιθανό να χρειασθεί το τραύμα να παραμείνει ανοικτό ή να χρησιμοποιηθούν δερματικά μοσχεύματα. Λόγω της ευρείας διάνοιξης του δέρματος που απαιτείται πιθανές επιπλοκές αν και σπάνιες, ο τραυματισμός κάποιου νεύρου ή αγγείου της περιοχής και η φλεγμονή. Οι φυσικοθεραπείες θα βοηθήσουν μετά το χειρουργείο για την ενδυνάμωση του χεριού και την επιστροφή σε πλήρη δραστηριότητα.
