Ο άκρος πόδας σχηματίζεται από 26 οστά, τα οποία έχουν τοποθετηθεί κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να δημιουργούν «την ποδική καµάρα». Διακρίνουμε τα οστά του ταρσού, τα μετατάρσια και τα οστά των δακτύλων. Τα οστά του ταρσού είναι 7 τοποθετηµένα σε τρεις σειρές. Η οπίσθια σειρά αποτελείται από τον αστράγαλο και την πτέρνα, η µέση σειρά µόνο από το σκαφοειδές οστό και η πρόσθια σειρά από τα τρία σφηνοειδή και το κυβοειδές. Τα μετατάρσια είναι 5 επιµήκη οστά. Το οπίσθιο μέρος τους αρθρώνεται µε τα οστά της πρόσθιας σειράς του ταρσού ενώ το πρόσθιο που ονομάζεται κεφαλή συνδέεται µε την πρώτη φάλαγγα του σύστοιχου δακτύλου. Tα οστά των δακτύλων είναι τρία μικρά επιµήκη οστά, που ονομάζονται φάλαγγες. Εξαίρεση αποτελεί το μεγάλο δάκτυλο το οποίο φέρει δύο φάλαγγες. Οι φάλαγγες από πίσω προς τα εµπρός είναι η εγγύς, η µέση και η ονυχοφόρος. Το μεγάλο δάκτυλο έχει την εγγύς και την ονυχοφόρο φάλαγγα.
Η άρθρωση (σύνδεση) του πρώτου μετακαρπίου με την εγγύς φάλαγγα του μεγάλου δακτύλου είναι η συνηθέστερη που προσβάλλεται από αρθρίτιδα. Αν η άρθρωση γίνει δύσκαμπτη αδυνατεί να λυγίσει, οπότε δυσχεραίνεται η βάδιση. Η κατάσταση αυτή αποτελεί το δύσκαμπτο μεγάλο δάκτυλο (HALLUX RIGIDUS).
Η αρθρίτιδα που οδηγεί σε δυσκαμψία μπορεί να είναι εκφυλιστική ή να δημιουργείται ως αποτέλεσμα επανειλημμένων τραυματισμών που προκαλούν βλάβη στον αρθρικό χόνδρο.
Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος κατά την βάδιση. Στις περισσότερες περιπτώσεις δημιουργείται και ένα επώδυνο εξόγκωμα στην ραχιαία επιφάνεια της άρθρωσης και ο άρρωστος αδυνατεί να κάμψει το δάκτυλό του.
Η θεραπεία μπορεί να είναι είτε συντηρητική είτε χειρουργική. Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει: παγοθεραπεία, αναλγητική αγωγή, χρήση κατάλληλων δερμάτινων υποδημάτων με φαρδύ πρόσθιο τμήμα στην περιοχή των δακτύλων και την εφαρμογή ειδικών πάτων για αποφόρτιση των δακτύλων. Σε πρώιμα στάδια αρθρίτιδας είναι δυνατό να γίνει ενδοαρθρική έγχυση κορτιζόνης, υπό υπερηχογραφικό έλεγχο, με σκοπό, μέσω της αντιφλεγμονώδους δράσης της κορτιζόνης, να μειωθούν τα συμπτώματα της αρθρίτιδας. Η έγχυση αυτή βελτιώνει τον πόνο, αλλά δεν αποτελεί μόνιμη λύση. Στόχος η μείωση των ενοχλημάτων και η βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.Η κλινική εξέταση και ο απλός ακτινολογικός έλεγχος θα πιστοποιήσουν τη διάγνωση. Η μαγνητική τομογραφία είναι χρήσιμη για να απεικονίσει την βλάβη του αρθρικού χόνδρου και να καθοριστεί η κατάλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση.
Η χειρουργική θεραπεία αποφασίζεται επί αποτυχίας της συντηρητικής αγωγής και εφ όσον τα ενοχλήματα γίνουν βασανιστικά για τον άρρωστο. Το είδος της επέμβασης αποφασίζεται ανάλογα με το βαθμό καταστροφής της άρθρωσης.
Έτσι στα αρχικά στάδια της αρθρίτιδας προτιμούμε επεμβάσεις που διατηρούν την κίνηση της άρθρωσης, ενώ σε προχωρημένες περιπτώσεις με καταστροφή της άρθρωσης προχωρούμε σε αρθρόδεση.
Αρθροσκοπικός καθαρισμός της μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης του μεγάλου δακτύλου από οστεόφυτα που περιορίζουν την κίνησή του μπορεί επίσης να εφαρμοστεί σε αρχόμενα στάδια του προβλήματος, σε συνδυασμό με μικροκατάγματα για την επιδιόρθωση των βλαβών του χόνδρου. Στο Arthro-Athens τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούμε αυτήν την επέμβαση μόνο αρθροσκοπικά μέσω δύο μικροσκοπικών οπών. Ο ασθενής αποχωρεί από την κλινική το απόγευμα της ίδιας ημέρας φορώντας τα αθλητικά του παπούτσια, κινητοποιούμενος τάχιστα χωρίς καθόλου πόνο.
Η αρθρόδεση, που αποφασίζεται σε προχωρημένα στάδια αρθρίτιδας, επιτυγχάνεται με υλικά οστεοσύνθεσης όπως βίδες ή πλάκες που συνδέουν την φάλαγγα του δακτύλου με το μετατάρσιο καταργώντας την λειτουργία της άρθρωσης.
Δείτε επεμβάσεις:
