Η Ιατρική είναι μια επιστήμη που η γνώση εξελίσσεται και αλλάζει μέσα σε ελάχιστα χρονικά διαστήματα δίνοντας, τη δυνατότητα σε εμάς να βελτιώσουμε κατά πολύ την ποιότητα της ζωής των ασθενών μας, μικραίνοντας τους χρόνους αποκατάστασης και μηδενίζοντας τον μετεγχειρητικό πόνο.
Αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα δεν υπάρχει από την εξέλιξη στο χρόνο, της επέμβασης της Ολικής αρθροπλαστικής. Όταν στη δεκαετία του 1960 ξεκίνησε η επέμβαση αυτή, οι ασθενείς έχαναν μεγάλες ποσότητες αίματος, νοσηλεύονταν μετεγχειρητικά πάντοτε στις εντατικές και βίωναν αξιοσημείωτο πόνο. Σήμερα οι ασθενείς δύνανται να εξέλθουν την ίδια ημέρα της επέμβασης βαδίζοντας άμεσα, έχουν πολύ μικρότερες εγχειρητικές τομές, δεν πονάνε σχεδόν καθόλου, δεν μεταγγίζονται και επιστρέφουν στην εργασία τους πολύ πιο γρήγορα. Οι μονάδες εντατικής νοσηλείας δεν νοσηλεύουν πια τέτοιους ασθενείς και το κοινωνικό σύνολο ωφελείται, έχοντας ενεργούς και δραστήριους πρώην αρθριτιδικούς ασθενείς.
Η εξέλιξη όμως είναι πάντοτε προς την σωστή κατεύθυνση;
Στην μακρόχρονη πορεία μας στην Ορθοπαιδική επιστήμη, έχουμε δει πολλές φορές την εξέλιξη να κατευθύνεται σε καταφανέστατα λάθος δρόμους. Ίσως διότι κάποιοι “γκουρού” αυτής της εξέλιξης εγωιστικά δεν αποδέχτηκαν τη λάθος θεώρηση των πραγμάτων, υπερεκτιμώντας την κρίση τους, είτε διότι οι Εταιρείες που δαπάνησαν μεγάλα ποσά για την ανάπτυξη μιας τεχνικής την επέβαλαν μέσω του marketing στον Ιατρικό χώρο.
Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν αρκετά, με πιο αντιπροσωπευτικό την πλαστική του MPFL (Medial, Patellofemoral Ligament) η οποία έχει επικρατήσει στην κοινότητα των Ιατρών των αθλητών στην αντιμετώπιση του εξαρθρήματος της επιγονατίδας. Η τραυματική αυτή κάκωση εμφανίζεται για πρώτη φορά κυρίως σε άτομα από 12 έως 16 ετών. Στην παραπάνω αναφερθείσα επέμβαση, ο νεαρός ασθενής χάνει ένα μόσχευμα από τους οπίσθιους μηριαίους και του τοποθετούνται από 2 έως 4 άγκυρες ή βίδες στο μηρό και στην επιγονατίδα. Αυτή η επέμβαση είναι αναμφίβολα αποτελεσματική αλλά κοστοβόρα και σε χρήμα και από πλευράς διαθεσιμότητας μοσχευμάτων του νεαρού ασθενή. Αντιθέτως εμείς στο ArthroAthens προχωρούμε σε αρθροσκοπική συρραφή των έσω καθεκτικών συνδέσμων της επιγονατίδας, βλέποντας μέσω της αρθροσκόπησης την σωστή επικέντρωση της υπέγερσης του χόνδρου της επιγονατίδας πάνω στην τροχιλία του μηριαίου ρυθμίζοντας πόσο θα συσφίξουμε τα ράμματά μας. Αυτό και μόνο αποτελεί μεγάλη επιτυχία για τον νεαρό συνήθως ασθενή μας, οποίος ΔΕΝ χάνει κανένα μόσχευμα από τον οργανισμό του και η επιβάρυνσή του είναι μηδενική μιάς και δεν υπάρχουν υλικά προς εμφύτευση εκτός ενός πάμφθηνου ράμματος PDS II NoI.
Το κόστος λοιπόν της επέμβασης δεν ξεφεύγει από τα όρια μιάς απλής αρθροσκόπησης. Σε βάθος χρόνου 20ετίας δεν έχει χρειαστεί να επαναχειρουργήσουμε κανέναν τέτοιον ασθενή, πράγμα που δείχνει την αποτελεσματικότητα της επέμβασης όπως την περιέγραψε ο δάσκαλος της αρθροσκόπησης Strobel. Η αποτελεσματικότητα αυτή συνεπάγεται επιστροφή στην πλήρη αθλητική δραστηριότητα. Στο YouTube.com εδώ και πολύ καιρό, έχουμε αναρτήσει video με την συγκεκριμένη τεχνική.
Ένα άλλο παράδειγμα διαφορετικής προσέγγισης αφορά στην πλαστική της αβαθούς τροχιλίας του μηριαίου. Πρώτος περιέγραψε ο Dejour μία συγκεκριμένη διαδικασία πολλαπλών υποχόνδριων οστεοτομιών οι οποίες διαφοροποιούν τη κλίση της τροχιλίας μέσω μίας ανοιχτής επέμβασης. Τα αποτελέσματα είναι πραγματικά πολύ καλά, αλλά μόνο στα δικά του χέρια. Η όλη επέμβαση είναι απαιτητική και σύνθετη. Αντί αυτής, εμείς ακολουθούμε μια πολύ απλούστερη διαδικασία αρθροσκοπικής πλαστικής της τροχιλίας. Αρθροσκοπώντας το γόνατο βλέπουμε επακριβώς πού θα πρέπει να εμβαθύνουμε την τροχιλία και το πραγματοποιούμε με ένα οστεογλύφανο. Ακολούθως στην απογυμνωμένη περιοχή και αφού έχουμε “σκάψει” επαρκώς το οστέινο έδαφος, τοποθετούμε ένα ικρίωμα κολλαγόνου ανάπτυξης χονδροκυττάρων πάνω στην εν λόγω περιοχή. Ο ασθενής φέρει μόνο τις δύο οπές της αρθροσκόπησης και η αποκατάστασή του είναι γρήγορη και εύκολη χωρίς ουλές και συμφύσεις. Στο YouTube.com εδώ και πολύ καιρό, έχουμε αναρτήσει video με την συγκεκριμένη τεχνική παραθέτοντας το πριν και το μετά την επέμβαση καθεστώς.
Εμείς στο ArthroAthens δεν παρασυρόμαστε από το ρεύμα της εκάστοτε εποχής, αλλά με κριτική διάθεση επεξεργαζόμαστε τα δεδομένα της κάθε νέας τεχνικής και προχωράμε προς υιοθέτησή της ή όχι. Πίσω στο 2000 ήμασταν οι πρώτοι που πιστέψαμε στη δυναμική της “Double Boundle” επέμβασης (εγχείρηση Διπλής Μπάντας) στην Πλαστική του Προσθίου Χιαστού Συνδέσμου, αναπτύσσοντας τη δική μας τεχνική, κατοχυρωμένη με το πρώτο μας Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας.
Όταν όμως είδαμε στη συνέχεια ότι στην τραυματική ρήξη του μοσχεύματος η επέμβαση παρουσίαζε τεράστιες τεχνικές δυσκολίες, εγκαταλείψαμε άμεσα αυτόν τον δρόμο. Η ανεπτυγμένη κριτική ικανότητα του Ιατρού είναι αυτή που τον διαφοροποιεί σε σχέση με το μέσο όρο.
Αυτή είναι και η εξήγηση γιατί όλο και περισσότεροι αθλητές προστρέχουν προς λύση του προβλήματός τους στο ArthoAthens.
